Solidarnie urlop zbiorowy dotyczy wszystkich firm budujących cokolwiek w Luksemburgu. Nawet jeśli nie jest to firma luksemburska a na przykład niemiecka lub polska – za wbicie łopaty w pryzmę piachu grożą w okresie najbliższych trzech tygodni wysokie kary administracyjne.Zalety? Trzy tygodnie wakacji bez zgiełku młotów pneumatycznych i koparek w okolicy, w której mieszkacie, powyłączane światła wahadłowe na licznych remontowanych odcinkach dróg oraz nieco mniej tumanów kurzu unoszącego się za sunącymi po całym Wielkim Księstwie wywrotkami i betoniarkami. To nic, że zalet tych nie docenicie, bo większość z Was w tym czasie przebywa też na wakacjach; są i jak kto chce, może korzystać. Wady – skrócenie o 21 dni najlepszego dla budownictwa sezonu; kiedy i temperatury i aura znacznie bardziej sprzyjają stawianiu domów i kładzeniu asfaltu niż na ten przykład w styczniu. No, ale cóż – prawa pracowników, rzecz święta. Trochę dziwi, co prawda, argumentacja zagorzałych zwolenników przymusowego urlopu zbiorowego, którzy nie chcą przyjąć do wiadomości, że w innych sektorach i bez tego przywileju managerowie jakoś potrafią zorganizować plan pracy, by zatrudnieni mogli wyjeżdżać na wakacje rotacyjnie i każdy z letniego wypoczynku w nieco innym terminie skorzystał. Może więc w budowlance jest inaczej? Jeden za wszystkich – wszyscy za jednego? Może.
Cieszy natomiast fakt, iż w Luksemburgu coraz więcej wydaje się "pozwoleń specjalnych" umożliwiających firmom kontynuowanie prac budowlanych w okresie congé collectif. W roku bieżącym 121 takich budów nie zostanie od jutra zamkniętych na kłódkę. Przede wszystkim budowy szkół, które powinny zostać ukończone przed pierwszym wrześniowym dzwonkiem. Kto wie – może dożyjemy momentu, kiedy co prawda obowiązek przymusowego urlopu pozostanie, ale też i większość budów strategicznie ważnych będzie mogła być kontynuowana dzięki miłosierdziu płynącemu z ministerstwa budownictwa. Taka to wolnorynkowa gospodarka dyskretnie sterowana dla podtrzymania jakże modnego obecnie postulatu competitivity
