Świat obiegła właśnie wiadomość o projektantach Dolce i Gabbana, skazanych przez włoski sąd na karę pozbawienia wolności za oszustwa podatkowe. Panowie płacili podatki, ale nie we Włoszech, gdzie tak naprawdę działa ich firma, ale… w Luksemburgu, gdzie założyli fikcyjną spółkę.
Być może takie wyroki będą zapadać coraz częściej, bo szykują się spore zmiany w słynnej luksemburskiej tajemnicy bankowej.
Rząd Luksemburga zapowiedział, że jest gotowy do udziału w automatycznej wymianie danych z organami podatkowymi Unii Europejskiej i USA. Premier Jean-Claude Juncker przyznał, że Luksemburg nie ma wyboru – musi zerwać ze swoją długą tradycją tajemnicy bankowej, głównie ze względu na wymogi amerykańskiego systemu FATCA (Foreign Accounts Tax Compliance Act), zwalczającego uchylanie się od opodatkowania. Przepisy te wejdą w życie w przyszłym roku, zmuszając instytucje finansowe na całym świecie do podpisania umów z amerykańskim urzędem skarbowym w sprawie identyfikacji amerykańskich posiadaczy kont bankowych oraz przekazywania ich danych. Instytucje, które nie podpiszą takich umów lub nie będą ich przestrzegać, będą musiały ponieść „karę” w postaci 30 proc. podatku od pewnych płatności z inwestycji na amerykańskich rynkach finansowych. Na forum Unii Europejskiej toczą się negocjacje w sprawie podobnych uregulowań, na razie w sprawie wymiany danych o przychodach z oszczędności.
Luksemburg zdecydował się więc przystąpić do automatycznej wymiany danych podatkowych z USA i UE od dnia 1 stycznia 2015 r. Główną konsekwencją tej decyzji jest ograniczenie zastosowania luksemburskiego systemu podatku u źródła, szanującego anonimowość posiadaczy kont. Od 2015 r. powszechnie krytykowana za granicą tajemnica bankowa będzie dotyczyć tylko mieszkańców Luksemburga, a więc dane zagranicznych posiadaczy kont będą udostępniane odpowiednim organom podatkowym za granicą.
Czy te zmiany spowodują upadek luksemburskiego sektora finansowego? Media szeroko cytowały opinię Alaina Steichena, znanego luksemburskiego specjalisty z dziedziny prawa podatkowego, według którego może upaść nawet połowa banków zarządzających w Luksemburgu aktywami osób fizycznych (czyli ok. 60). Premier i większość ekspertów nie wieszczy jednak szybkiego końca tej kwitnącej branży, twierdząc, że nie opiera się ona na klientach unikających opodatkowania. Nikt nie przeczy natomiast, że może ucierpieć zwłaszcza tzw. bankowość prywatna (private banking), skierowana do zamożnych klientów indywidualnych. Część z nich, szczególnie ci mniej zasobni w tym segmencie, mogą zrezygnować z usług bankowych w Luksemburgu. Pozostanie on jednak nadal atrakcyjny dla najbogatszych. Według przewidywań specjalistów wraz ze spadkiem liczby klientów część instytucji finansowych może wycofać się z luksemburskiego rynku. Bankowcy przypominają jednak, że tutejszy sektor finansowy to nie tylko bankowość prywatna. Na inne usługi, takie jak fundusze inwestycyjne, ubezpieczenia, kredyty międzynarodowe i strukturyzowanie międzynarodowych inwestycji, zniesienie tajemnicy bankowej nie wywrze większego wpływu. Czas pokaże, jakie będą faktyczne konsekwencje tych zmian, którym na pewno będziemy przyglądać się z uwagą.
Źródło: wort.lu