W czerwcu tego roku będziemy obchodzić 150 rocznicę powstania hymnu narodowego Luksemburga Ons Heemecht. Z tej okazji 5 czerwca w Ettelbrucku studenci szkół wyższych, w ubiorach czerwono-biało-niebieskich symbolizujących flagę luksemburską, będą chcieli ustanowić światowy rekord w śpiewaniu hymnu narodowego, 150 lat po jego pierwszym wykonaniu. Jednakże uroczystości rozpoczęły się już z początkiem roku konferencją 15 stycznia muzykologa Claude’a Lennersa, który przedstawił różne wersje tego utworu oraz przeprowadził m.in. analizę jego melodii.
Słowa Ons Heemecht napisał w 1859 r. Michel Lentz, luksemburski poeta (1820–1893), zaś muzyka do poematu została skomponowana w 1864 r. przez Jeana Antoine’a Zinnena (1827–1898). Utwór po raz pierwszy wykonano 5 czerwca 1864 r. w Ettelbrucku, miejscu, gdzie rzeka Alzette wpada do rzeki Sauer (Sûre) (obie wspomniane są w tekście), podczas pierwszego festynu muzycznego nowopowstałego Powszechnego Luksemburskiego Towarzystwa Muzycznego (Allgemeiner Luxemburger Musikverein). Na podwórzu miejscowej szkoły podstawowej umieszczono tablicę przypominającą o tym wydarzeniu.
Pieśń ta, opisująca piękno luksemburskiej ziemi i znana jako d’Uelzecht (Alzette), szybko stała się bardzo popularna. Pierwsza i czwarta zwrotka w 1895 r. zostały uznane jako luksemburski hymn narodowy. 17 czerwca 1993 r., w setną rocznicę śmierci Michela Lentza, podczas oficjalnych obchodów urodzin Wielkiego Księcia, Ons Heemecht zyskała status symbolu narodowego jako oficjalny hymn Wielkiego Księstwa.
- Ons Heemecht
- Wou d’Uelzecht durech d’Wisen zéit,
duerch d’Fielsen d’Sauer brécht.
Wou d’Rief laanscht d’Musel dofteg bléit,
den Himmel Wäin ons mécht.
Dat ass onst Land, fir dat mir géif,
heinidden alles won.
Onst Heemechtsland, dat mir sou déif
an onsen Hierzer dron,
onst Heemechtsland, dat mir sou déif
an onsen Hierzer dron.
- O Du do uewen, deem seng Hand
duerch d’Welt d’Natioune leet,
behitt Du d’Lëtzebuerger Land
vru friemem Joch a Leed!
Du hues ons all als Kanner schonn
de fräie Geescht jo ginn.
Looss viru blénken d’Fräiheetssonn,
déi mir sou laang gesinn!
Looss viru blénken d’Fräiheetssonn,
déi mir sou laang gesinn!
- Nasza Ojczyzna
- Gdzie pośród łąk Alzette się wije,
a Sauer skał przełomy pokonuje,
gdzie brzegi Mozeli winorośl kryje
i wina obfitość niebo obiecuje:
Oto nasz kraj, dla którego chwały
żaden nasz trud nie będzie zbyt mały.
Nasza Ojczyzna, skarb jakże cenny
ukryty na zawsze w serc naszych głębi.
- O Panie, Ty dłonią swą z wysokości
wskazujesz drogę całej ludzkości,
miej w swej opiece luksemburską ziemię,
chroń ją przed niewolą i cierpieniem!
Ty już od dziecka wpajasz nam
wolności ideały,
co niby słońce świecą tam,
gdzie przyszłość pełna chwały![/i][/size]
http://www.luxembourg.public.lu/fr/poli ... les/hymne/
a także z tekstem hymnu przetłumaczonym na większość oficjalnych języków Unii Europejskiej:
http://www.luxembourg.public.lu/fr/poli ... index.html
Podczas oficjalnych uroczystości z udziałem księcia lub członków rodziny książęcej (na wejście i wyjście) obok hymnu narodowego wykonywany jest także hymn wielkoksiążęcy De Wilhelmus, związany z rodziną panującą. Melodia nieznanego autorstwa, inspirowana sygnałem trąbki lub fanfarami kawalerii, wywodzi się z XVI w. Została ona wydana w zbiorze Oude Geuzenlied (Dawne pieśni żebracze) w 1581 r., a w 1883 r. wykonana z okazji wizyty w Luksemburgu króla Wilhelma III i królowej Emmy. Kilka lat później książę Adolf przyjął Wilhelmusa jako hymn narodowy obok pieśni Ons Heemecht.
Utwór ten ma wspólne korzenie z obecnym hymnem Holandii, Het Wilhelmus (nb. najstarszym hymnem narodowym na świecie) – wywodzą się one z tego samego okresu, a pierwotnie miały również taki sam tekst. W 1915 r. Willy Goergen (1867–1942) opublikował tekst luksemburski, odnoszący się do kongresu wiedeńskiego. I dopiero w 1919 r., z okazji ślubu księżnej Szarlotty z Feliksem Burbon-Parmeńskim, Nik Welter (1871–1951) napisał nowy tekst dla Domu Luxembourg-Nassau-Bourbon.
Co ciekawe, przez jakiś czas konkurencyjnym hymnem była pochodząca również z 1859 r. patriotyczna pieśń De Feierwon (Lokomotywa parowa) z tekstem Michela Lentza, napisana dla upamiętnienia pierwszej transgranicznej linii kolejowej, wiodącej z Arlon w Belgii, przez Luksemburg, do Thionville we Francji. Pieśń, pierwotnie nosząca tytuł D’Letzebuerger, została wykonana po raz pierwszy 4 października 1859 r. na Knuedlerze przed ratuszem przy okazji uroczystego otwarcia dworca głównego w Luksemburgu. Z refrenu pieśni De Feierwon pochodzi dewiza Wielkiego Księstwa „Mir wëlle bleiwe wat mir sin” („Chcemy pozostać tym, czym jesteśmy”). W latach 60. i 70. ostatnie takty melodii wybrzmiewały na początku i końcu codziennych emisji luksemburskiej telewizji.