Archiwum Forum. Polacy w Luksemburgu.

Słynna na cały świat niezwykła procesja ku czci św. Willibrorda, której uczestnicy przesuwają się wykonując charakterystyczne taneczne podskoki, odbędzie się w najbliższy wtorek 2 czerwca w Echternach. Co roku we wtorek po święcie Zesłania Ducha Św. gromadzi ona kilkanaście tysięcy osób, w większości aktywnie uczestniczących w tańcu, w tym wielu pielgrzymów i turystów specjalnie przybyłych z tej okazji.

Historyczne korzenie tak charakterystycznej procesji nie zostały do końca zbadane. Z pewnością jest to trwająca już kilkaset lat tradycja związana z osobą zmarłego w roku 739 św. Willibrorda. Do jego grobu już wkrótce po pogrzebie zaczęły pielgrzymować tłumy wiernych. Przekazy z XV w. mówią po raz pierwszy o tańcu pielgrzymów. Nie wiadomo jednak, skąd wziął się ten sposób poruszania procesji.

Układ kroków tańczących pielgrzymów zmieniał się przez lata. Kiedyś kroki stawiane były zarówno do przodu, jak i do tyłu, co wynikało prawdopodobnie z braku organizacji i przestojów kolumny tańczących. Od 1947 roku obowiązuje jeden układ, polegający na naprzemiennym tanecznym kroczeniu do przodu oraz w lewo i prawo.

Tegoroczna procesja poprzedzona zostanie o godz. 8.00 mszą św. pontyfikalną w bazylice w Echternach. O 9.30 wystartuje procesja przez miasto, która zakończy się ok. godz. 13.00 również mszą św. W całym wydarzeniu udział weźmie kilkunastu biskupów z różnych diecezji niemieckich, francuskich, belgijskich i holenderskich, na czele z arcybiskupem Luksemburga Fernandem Franckiem. Gościem specjalnym będzie kardynał Joachim Meisner z Kolonii, który wygłosi okolicznościowe kazania. Polskim "akcentem" będzie udział ks. prałata Tomasza Grysy, reprezentującego nuncjusza apostolskiego w Luksemburgu.

Turyści pragnący dołączyć tanecznie do procesji zbierają się na dziedzińcu opactwa w Echternach.

Informacja za: www.willibrord.lu.

Jedna z legend głosi, że niedługo po śmierci św. Willibrorda padła zaraza na bydło i zwierzęta dziwnie podskakiwały (czyżby choroba wściekłych krów ?). Nie znając żadnego remedium, chłopi zaprowadzili skakające bydło do grobu świętego, słynącego z cudownych uleczeń. I stał się cud – bydło wyzdrowiało. Przez parę lat okoliczni chłopi, skakając jak ich chore przed laty bydło, chodzili do grobu świętego. Z czasem o zarazie zapomiano i zaprzestano pielgrzymek. Po paru latach zaraza wróciła i „jak trwoga to do Boga” – chłopi rozpoczęli na nowo pielgrzymki i tak trwa to do dzisiaj. Zaraza więcej nie powróciła.