W Polsce od dawna pokutuje zły zwyczaj palenia w przydomowych piecach wszystkiego, co tylko da się spopielić. Od mebli, po kolorowe gazety. Wszystko się pięknie pali, ale do powietrza ulatnia się wiele toksycznych substancji.
W czasie spalania śmieci powstają między innymi dioksyny i furany – silne trucizny, a zarazem związki rakotwórcze. Największa ich ilość wytwarzana jest podczas nieprawidłowej utylizacji drewna meblowego, zawierającego chlorowane fenole, pozostałości farb i lakierów, zawierających metale ciężkie (np. rtęć), plastikowych toreb z polietylenu, czy papieru bielonego nieorganicznymi związkami chloru z nadrukiem farb kolorowych.
W Polsce można już zostać ukaranym np. za wypalanie trawy. Proceder ten łatwo namierzyć, ponieważ dym unoszący się znad łąk naprowadzi szybko na sprawcę. A jak można kontrolować zawartość pieców? Apelowanie do sumienia w tym przypadku niewiele daje. W wielu krajach Europy Zachodniej istnieje zwyczaj organizowania tzw. "zwózki" staroci (niem.: Sperrmüll), polegającej na wynoszeniu przed dom raz na kwartał niepotrzebnych mebli, sprzętu RTV/AGD i innych przedmiotów, które zabierane są przez specjalne służby, i poddawane utylizacji w sposób możliwie najmniej szkodliwy dla środowiska. Śmieci tego typu można też każdego dnia zawieźć samemu do centrali Service d'Hygiene przy route d'Arlon w Luksemburgu. W Polsce tego typu praktyki należa nadal do rzadkości, a jedynym sposobem (niestety mało skutecznym) jaki do tej pory wymyślono, jest wprowadzenie szeregu zakazów i systemu kar w tej dziedzinie.
Niestety, potwierdza się tu zasada, że wiele starych przyzwyczajeń trudno wykorzenić, a proces kształtowania odpowiedniej świadomości ekologicznej trwa pokolenia
informacja za (ika, PAP)